Część drewniana, spacerowa obejmuje główny pomost o długości 511,5 m, pokłady boczne ( tzw. ostroga) i dolne, które umożliwiają przybijanie statków pasażerskich i jachtów. Spacerowicze i turyści chętnie odwiedzają to miejsce również ze względów zdrowotnych, gdyż stężenie jodu w miejscach najdalej wysuniętych w morze jest dwukrotnie wyższe niż na lądzie. Obecny kształt pomostu został nadany w 1927 roku z okazji 25 – lecia miasta. W latach 1989 – 91 dobudowano żelbetową głowicę ochraniającą pomost główny.

• Cała konstrukcja Molo ma w sumie 511,5 metra z czego 458 metrów prowadzi nad wodą, a pozostały fragment nad plażą;
• Najszersza część Mola, która znajduje się w całości nad plażą nazywana jest patelnią; W szczycie Mola odchodzi od niego boczna odnoga zwana Ostrogą, która ma 132 metry długości i 5,5 metra szerokości;
• Szerokość mola waha się od 10 metrów do 26 metrów, nie wliczając dolnych pomostów służących do cumowania jednostek pływających;
• Konstrukcja drewniana bazuje na palach sosnowych o średnicy od 30 do 60 cm wbitych w dno na głębokość od 5 do 12 metrów Podkład pomostu tworzą deski sosnowe o grubości 6 cm, szerokości 15 cm i długości od 440 do 780 cm

Pierwszy pomost, mierzący 31,5 metra zbudowany został w 1827 roku przez dr Jerzego Haffnera, który na terenie miasta organizował kurort i kąpielisko. W kolejnych dziesięcioleciach modernizowano obiekt. Do końca XIX wieku Molo zwiększyło swoje rozmiary do 150 metrów, by w 1910 osiągnąć już długość 315 metrów. Na początku obiekt ten pełnił przede wszystkim rolę przystani nadmorskiej, jednak od kiedy Sopot zyskał miano miejscowości uzdrowiskowej, zaczął być traktowany bardziej jako deptak. W okresie międzywojennym Molo pełniło również funkcję pomostu dla pasażerów dużych statków pasażerskich, które zatrzymywały się w pewnej odległości, a pasażerów przewoziły jednostki białej floty. W swojej historii Molo ma również epizod lotniczy – czasowo funkcjonowała tu przystań lotnicza dla hydroplanów. W 1948 roku Molo miało być rozebrane. Ówczesnym władzom nie podobał się obiekt, który symbolizował relikt burżuazji i dodatkowo dużo kosztował w utrzymaniu.